Επειδή το θέμα έχει προχωρήσει αρκετά και αρκετές έχουν γίνει συζητήσεις και ακόμη περισσότερα έχουν γραφεί, πρέπει να μείνουν στο μυαλό όλων τα αίτια για τα κεντρικά και καθαρά προβλήματα που μπορεί να επιφέρει ένας τέτοιος νόμος.
- Θα πρέπει τα παιδιά να μένουν εξίσου στα σπίτια των δύο γονέων, ή τουλάχιστον αναλογικά δύο μέρες στον έναν και μία μέρα στον άλλον.
- Θα πρέπει οι χωρισμένοι γονείς να έχουν διαρκή επαφή με τους τοξικούς πρώην συντρόφους τους.
- Θα κάνει το δικαστικό σύστημα να καταρρεύσει
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ
- Θα πρέπει τα παιδιά να μένουν εξίσου στα σπίτια των δύο γονέων, ή τουλάχιστον αναλογικά δύο μέρες στον έναν και μία μέρα στον άλλον.
Αυτό ακούγεται από κάποια ή κάποιον μη εμπλεκόμενο σε παρόμοιο πρόβλημα διαχείρισης παιδιών χωρισμένων γονέων σαν δίκαιο και φυσιολογικό, αλλά στην πράξη, είναι απόλυτα ανεφάρμοστο, εκτός και αν οι γονείς μένουν στην ίδια πολυκατοικία ή σε πάρα πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους.
Τα παιδιά δεν είναι αντικείμενα για να τα μοιράζονται οι γονείς, αλλά άνθρωποι και έχουν ανάγκη να ξέρουν ότι οι γονείς τους τα αγαπούν και δεν τα εργαλειοποιούν. Και αν νομίζετε ότι ακόμη και ένα πεντάχρονο δεν αντιλαμβάνεται την εργαλειοποίησή του, κάνετε μεγάλο λάθος. Πρακτικά ένα παιδί δεν μπορεί να έχει δύο σπίτια, εκτός και αν ο σκοπός είναι να δημιουργήσουμε μία νέα γενιά που δεν θα έχει την αίσθηση της μόνιμης κατοικίας και των μόνιμων και ιδιόκτητων προσωπικών αντικειμένων. Αυτό πράγματι θα συνέβαλε στην δημιουργία ατόμων που δεν θα είχαν την αίσθηση της ιδιοκτησίας, πράγμα που επιθυμεί η διεθνιστική ΑΤΖΕΝΤΑ 2030 και ο νόμος 4430/2016 περί της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.
Σε άλλο άρθρο μου είχα εξηγήσει με τη γλώσσα των αριθμών, ότι αν δοθεί στον ένα γονέα το 30% του ολικού χρόνου και όχι του ελεύθερου χρόνου των παιδιών, τότε ο γονέας αυτός θα είναι ο γονέας των διακοπών και ο άλλος ο γονέας του σχολείου. Εννοείται ότι επαγγελματικά θα καταστραφούν και οι δύο, αφού τώρα το βάρος φέρουν οι μητέρες, καθώς οι μπαμπάδες (συνήθως) ποτέ δεν φεύγουν από τη δουλειά τους για να τρέξουν να πάρουν το παιδί από το σχολείο, αν αρρωστήσει ξαφνικά, πράγμα απόλυτα σύνηθες, ή δεν λείπουν από τη δουλειά τους όταν κλείνουν τα σχολεία με τα LOCK DOWN ή τα χιόνια. Οι μητέρες τρέχουν σε όλα αυτά, για την ώρα. Θα αρχίσουν να τρέχουν και οι μπαμπάδες με τον νέο νόμο, αν ψηφιστεί.
Ο χρόνος μετακίνησης μεταξύ των δύο κατοικιών στα μεγάλα αστικά κέντρα θα καταναλώνει τεράστιο τμήμα του ελεύθερου χρόνου αλλά και του χρόνου μελέτης και ξεκούρασης των παιδιών, για να μην αναφερθούμε στην αναστάτωση στη ζωή των γονέων. Τα πάντα θα είναι ρευστά.
2. Θα πρέπει οι χωρισμένοι γονείς να έχουν διαρκή επαφή με τους τοξικούς πρώην συντρόφους τους.
Και αυτό σε κάποια ή κάποιον μη εμπλεκόμενο σε παρόμοιο πρόβλημα διαχείρισης παιδιών χωρισμένων γονέων ακούγεται σαν δίκαιο και φυσιολογικό, αλλά στην πράξη, δίνει την δυνατότητα σε εκείνον τον γονέα που έκανε την ζωή του άλλου ανυπόφορη αν όχι μαρτυρική και επήλθε το διαζύγιο, να εισβάλει σαν παράσιτο ξανά στη ζωή του, πράγμα απαράδεκτο. ΠΡΟΣΟΧΗ δεν είπα σαν παράσιτο στη ζωή των παιδιών, αλλά στη ζωή του άλλου γονέα τον οποίο θέλει να συνεχίσει να βασανίζει και να καταδυναστεύει με αφορμή δήθεν το καλό των παιδιών.
3. Θα κάνει το δικαστικό σύστημα να καταρρεύσει
Αφού τώρα το 95% περίπου των επιμελειών το έχουν οι μητέρες, θα πρέπει να γίνουν εκατοντάδες χιλιάδες δίκες σε όλο το φάσμα της διαδικασίας (προσωρινές διαταγές, ασφαλιστικά μέτρα, αγωγές, εφέσεις κτλ) για να διευθετηθούν οι τρέχουσες επιμέλειες τέκνων. Ποιοι δικαστές, σε ποιες αίθουσες και κυρίως πότε, θα αναλάβουν αυτό το έργο;;;;;; Ήδη το δικαστικό σύστημα λόγω κορωνοϊού κατέρρευσε. Τι επιδιώκεται να έρθει λοιπόν;;;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Ένας τέτοιος νόμος θα κάνει κακό σε παιδιά, γονείς και δικαστικό σύστημα. Ποιος ο λόγος της επιμονής σε αυτόν;;;
ΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
Εκείνο που σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξασφαλιστεί, είναι η ανεξαρτησία της βούλησης και η προστασία της προσωπικότητας και των γονέων. Δεν είναι δυνατόν με αφορμή το ενδιαφέρον δήθεν για τα παιδιά, οι τοξικοί εκ των πρώην συζύγων, να κάνουν την ζωή των πρώην συντρόφων τους μαρτύριο και μετά το διαζύγιο. Πρέπει να εξασφαλιστεί η ελαχιστοποίηση της επαφής των γονέων, εφόσον αυτή είναι δεν είναι επιθυμητή. Οι προσωπικοί βρικόλακες του παρελθόντος της καθεμιάς και του καθενός, δεν πρέπει να επιβληθούν και να εισβάλλουν στη ζωή όσων χώρισαν, με τον νόμο που επιδιώκεται να έρθει.