Ο εξωπραγματικός νόμος για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια τέκνων, που η κυβέρνηση θέλει να φέρει το Φθινόπωρο και που ο ΣΥΡΙΖΑ (!!!) δεν προωθούσε και αντιδρούσε, προβλέπει με το άρθρο 1519, από ότι είδα στο διαδίκτυο, ότι τα ανήλικα παιδιά, από 1 έως 18 δηλαδή ετών, θα υποχρεούνται να επιστρέψουν στον τόπο που κατοικούσαν όταν επήλθε η διάσταση των γονέων. Αν πράγματι φέρει η Ν.Δ. προς ψήφιση κάτι τέτοιο, θα είναι ότι πιο σατανικό προτάθηκε, από τότε που το ανθρώπινο γένος άρχισε να νομοθετεί.
Πολύ σοφά ο πρόεδρος Πρωτοδικών κ. Γεώργιος Πλαγάκος σε άρθρο του στο blog των δικαστικών, http://dikastis.blogspot.com/ με τίτλο “Μερικές σκέψεις για την από κοινού επιμέλεια (συνεπιμέλεια) των ανηλίκων τέκνων μετά τη διάσταση και τη λύση του γάμου των γονέων τους”, αναδεικνύει μέσα από την εμπειρία του, τα αμέτρητα προβλήματα (νομικά, κοινωνικά, πρακτικά, συνταγματικά αλλά και σε επίπεδο ισότητας φύλων και ανθρωπίνων δικαιωμάτων) που θα δημιουργήσει ο συγκεκριμένος νόμος.
Λέει μεταξύ των άλλων ο κ. Πρόεδρος Πρωτοδικών:”
“Το πιθανότερο είναι ότι πολύ συχνά θα προκύπτουν έντονες διαφωνίες των γονέων για διάφορα ζητήματα που άπτονται της επιμέλειας των τέκνων τους και έτσι θα ανοίγει ο δρόμος για περαιτέρω δίκες, ιδίως με αιτήσεις χορήγησης προσωρινών διαταγών και ασφαλιστικών μέτρων, προκειμένου τα δικαστήρια να επιλύουν τα επιμέρους ζητήματα της επιμέλειας, στα οποία δεν μπορούν ή δεν θα θέλουν να συμφωνήσουν οι γονείς, στους οποίους θα έχει ανατεθεί τη συνεπιμέλεια. Γι’ αυτό, όσο σφοδρότερη είναι η αντιδικία των γονέων και η ένταση στις μεταξύ τους σχέσεις τόσο περισσότερο η ανάθεση σε αυτούς της από κοινού επιμέλειας των τέκνων τους, θα ανοίγει το δρόμο για περαιτέρω δίκες. Αφορμή γι’ αυτές θα είναι οι κάθε είδους τριβές, που θα προκύπτουν από την εξαναγκαστή επικοινωνία και συνεργασία τους. Ως εκ τούτου, η έντονη νομοθετική προώθηση της συνεπιμέλειας, δηλαδή η επιβολή της και στις υποθέσεις με αντιδικία, θα έχει, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας, ως συνέπεια την εγκαθίδρυση δυσλειτουργικών σχημάτων.Αντίθετα, το λειτουργικό είναι να διευκολυνθεί η απεμπλοκή των συζύγων-διαδίκων από περαιτέρω επαφές και τριβές, ώστε να ισορροπήσουν το ταχύτερο δυνατό σε έναν νέο τρόπο ζωής, και αυτό επιτυγχάνεται με την ανάθεση της επιμέλειας στον ένα γονέα και τη ρύθμιση του δικαιώματος της επικοινωνίας υπέρ του άλλου. Εάν η άσκηση της συνεπιμέλειας ήταν λειτουργικό σχήμα, θα εφαρμοζόταν σε μεγαλύτερη έκταση, εφ’ όσον δεν απαγορεύεται από την ισχύουσα νομοθεσία. Η αχρησία της αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Σε κάθε περίπτωση, ουδείς εμποδίζει τους συζύγους να επανακαθορίσουν αργότερα τη συμπεριφορά τους, δηλαδή να συνεργαστούν για την από κοινού άσκηση της επιμέλειας των τέκνων τους”.
Η αλήθεια είναι όμως, ότι δεν χρειάζεται η εμπειρία ενός δικαστή, αλλά απλή λογική και κυρίως όρεξη να τη χρησιμοποιήσεις και βεβαίως να μην είσαι μέρος του προβλήματος (γονέας με προβλήματα επικοινωνίας τέκνων), για να σκεφτείς μερικά πολύ απλά πράγματα.
Μήπως γυρίσαμε στο Μεσαίωνα, ή μήπως χάσαμε τον μπούσουλα όλοι ομαδικώς;;; Πώς ένας δεκαεφτάχρονος που κατοικεί για παράδειγμα στην Πάτρα με την μητέρα του εδώ και οχτώ χρόνια, από τότε που χώρισαν οι γονείς του, θα υποχρεωθεί να γυρίσει για παράδειγμα στην Κόρινθο, όπου έμεναν οι γονείς του πριν τη διάσταση;;; Θα αφήσει παρέες, σχολείο, φροντιστήρια, τον τυχόν έρωτά του και το ίδιο του το σπίτι, για να πάει να ζήσει με τον πατέρα του στην Κόρινθο;;;
Πως μία κοπελίτσα 15 ετών που ζει στη Λάρισα εδώ και τέσσερα χρόνια με τη μητέρα της, θα υποχρεωθεί να γυρίσει πίσω στην Αθήνα και να ζει με τον πατέρα της, που πιθανόν να μη θέλει καν να δει επειδή της φερόταν με απαράδεκτο τρόπο;;;
Πως ένα δίχρονο ή τρίχρονο παιδάκι, που ζει με την εργαζόμενη μητέρα του στην Αθήνα και που ο πατέρας του ζει στο Ηράκλειο, όπου ήταν και η οικογενειακή στέγη πριν τη διάσταση, θα υποχρεωθεί να φύγει μακριά από τη μητέρα του για να πάει να ζήσει με τον πατέρα του στο Ηράκλειο, όπου θα το μεγαλώνει μία νταντά;;; Μήπως θα υποχρεώσετε τη μητέρα, παραβιάζοντας σαν Υπουργείο Δικαιοσύνης το Σύνταγμα, να γυρίσει πίσω κοντά στον σύζυγο που τυχόν την κακοποιούσε, ώστε να φροντίζει το παιδί αυτή και όχι μία νταντά;;;;; Μήπως θα πρέπει να εγκαταλείψει τη δουλειά της, επειδή εσείς στα καλά καθούμενα δεν λύνετε με σωστό τρόπο το πρόβλημα της επικοινωνίας των μπαμπάδων με τα παιδιά τους, όπου όμως αυτό υπάρχει και όχι μαζικά και οριζόντια, δηλαδή σταλινικά;;;;
Έστω μία μάνα που ζει με το παιδί της ή τα παιδιά της στην ίδια πόλη με τον πατέρα είναι δημόσιος υπάλληλος, π.χ. δικαστίνα, στρατιωτικός, ή οτιδήποτε άλλο, παίρνει μετάθεση και είναι σε σφοδή δικαστική διαμάχη (όπως όλοι σχεδόν) με το πρώην έτερο ήμισυ. Συνεννόηση δεν επέρχεται με τίποτε. Τι γίνεται;;; Μένουν τα παιδιά στον πατέρα που δεν θα ξέρει τι να τα κάνει;;;
Έστω ότι χωρίζει ένα ζευγάρι ένα μήνα μετά την γέννηση ενός παιδιού. Τι θα κάνει πατέρας;; Θα θηλάζει το βρέφος;;; Κύριοι ελάτε στα καλά σας. Τι πάτε να κάνετε;;; Τους άνδρες γυναίκες και τις γυναίκες άνδρες;;; Κάτι δεν πάει καλά εδώ και κάποιοι εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο και την αυτονόητη γονική αγάπη των γονέων προς τα παιδιά. Αυτή όλη η κινητοποίηση σε κάτι δεν μου αρέσει.
Πόσοι νέοι θα το σκάσουν από τα σπίτια, που το κράτος με αδιανόητα πρωτόγονο και σαδιστικό τρόπο θα τους υποχρεώσει να πάνε να μείνουν;;;.
Το παιδί δηλαδή θα μετατραπεί σε ένα αντικείμενο που θα το μετακινούν σαν μικροέπιπλο από τον ένα τόπο στον άλλο!!!!!!
Πόσες κακοποιημένες γυναίκες από τις χιλιάδες που υπάρχουν, υπάρχει περίπτωση να επιστρέψουν στον τόπο κατοικίας του σαδιστή συζύγου για να έχει αυτός επαφή με το παιδί το οποίο κακομεταχειριζόταν κατά τη διάρκεια του γάμου;;;
Τι εκβιασμοί θα γίνουν κάτω από το τραπέζι εξ αιτίας του φρικαλέου αυτού νόμου;; Τι απειλές θα εκτοξεύονται και πόσα εγκλήματα θα γίνουν;;;
Κάποιοι έχουν στο νου τους απλές περιπτώσεις μπαμπάδων, που στερούνται την επικοινωνία με τα παιδιά τους, εξαιτίας μιας στρίγκλας μάνας και χαίρονται. Αυτές είναι οι λίγες περιπτώσεις και αυτές πρέπει να λύσει το υπουργείο δικαιοσύνης και όχι να διατάξει να μην εξετάζεται κάθε περίπτωση χωριστά. Δεν γίνεται να δοθεί μαζικά και οριζόντια συνεπιμέλεια.
Θα ψάχνουν οι αρχές μικρά παιδιά στους δρόμους, επειδή θα το σκάνε από τον όποιο γονέα, θα θρηνήσουμε ακόμη περισσότερες κακοποιημένες γυναίκες, ή ακόμη χειρότερα θα δούμε μάνες που τους είναι αδύνατον να γυρίσουν στον τόπο κατοικίας του σαδιστή “μπαμπά”, να τις στερούνται τα παιδιά και να μην έχουμε διαθέσιμους παιδοψυχολόγους για να τα φροντίσουν.
Εκτός αν περάσετε και καμιά διάταξη τύπου Αγιατολάχ Χομεϊνί, που θα διατάζει τις γυναίκες να βρίσκουν μετά τη διάσταση, σπίτι κοντά στον πρώην σύζυγο, αν θέλουν να βλέπουν τα παιδιά τους. Θα είναι σαν να διατάζετε να τις θάβουν ζωντανές μαζί τον αποθανόντα σύζυγο, όπως στην αρχαία Βαβυλώνα.
Εντύπωση μας προκαλεί η πληθώρα άρθρων στο διαδίκτυο, που βλέπουν το νόμο θετικά και η παντελής απουσία άρθρων των οργανώσεων που είναι υπέρ των δικαιωμάτων της γυναίκας, καθώς και των οργανώσεων που υποστηρίζουν τις κακοποιημένες γυναίκες.
Ο νόμος που ετοιμάζετε, πάει να δώσει οριζόντια και μαζική λύση σε προβλήματα που αφορούν ιδανικούς πρώην συζύγους, που χώρισαν υπό ιδανικές συνθήκες. Οριζόντια λύση, ίσον ολοκληρωτισμός και απόλυτη αδιαφορία για τις ιδιαιτερότητες κάθε περίπτωσης. Οριζόντια μέτρα δεν πήρε η κυβέρνηση της Ν.Δ., ακόμη και για το υπερπολύπλοκο πρόγραμμα οικονομικής στήριξης προσώπων και επιχειρήσεων λόγω του κορωνοϊού. Θα πάρει οριζόντια μέτρα καταλύοντας το Σύνταγμα και τον χάρτη ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ για κάτι τόσο ευαίσθητο;;;
Κύριοι της κυβέρνησης, σπέρνετε στα καλά καθούμενα ανέμους και θα θερίσετε θύελλες.