Το κακό παράγινε με το θέμα των εμβολίων. Σε αυτό βοήθησε η παρανοϊκή εμμονή όλων των παρουσιαστών των πανελληνίων καναλιών υπέρ της εμβολιαστικής καμπάνιας της κυβέρνησης, η οποία δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται για την υγεία του κόσμου αλλά για το αν θα εμβολιαστεί ο πληθυσμός ή όχι, αδιαφορώντας για τις όποιες παρενέργειες.
Όλη η πολυσχιδής καμπάνια προώθησης, περιείχε τόσες πολλές αντιφάσεις και ψέματα, που ακόμη και όσοι το έκαναν το εμβόλιο, το έκαναν ζυγίζοντας ανάμεσα στους κινδύνους που θα διέτρεχαν από το εμβόλιο και τις απειλές της κυβέρνησης, αν δεν το έκαναν.
Το μόνο τελικά που δεν ενδιέφερε σχεδόν κανέναν, πλην των αφελών εκ των τηλεθεατών των καναλιών, ήταν ο ίδιος ο κορωνοϊός που μπήκε στη συνείδηση του κόσμου σαν μια κοροϊδία.
Το δίλημμα ήταν ανάμεσα στους κινδύνους λόγω του εμβολιασμού και τους εκβιασμούς της κυβέρνησης, η οποία κυβέρνηση αδίκησε ακόμη και τον εαυτό της και τα όποια τυχόν καλά έκανε κατά την μέχρι τώρα διάρκεια της θητείας της, αλλά και που κάλυψε τις ανομίες που προώθησε με διάφορα νομοσχέδια, πίσω από την προπαγάνδα του εμβολιαστικού πολιτικού κινήματος.
Το πολιτικό αυτό κίνημα της εμβολιαστικής φρενίτιδας, δεν βρήκε στον πολιτικό κόσμο καμία απολύτως σοβαρή αντίδραση από κανένα κόμμα, πράγμα που δείχνει ότι όλα τα κόμματα, άλλο λιγότερο και άλλο περισσότερο, ακολουθούν την πολιτική του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ και του Μπιλ Γκέητς.
Ενσυνείδητα ή υποσυνείδητα, εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι απογοητεύτηκαν για τελευταία φορά από τους πολιτικούς μας και δεν περιμένουν πλέον τίποτε από αυτούς.
Όλοι, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού, δεν θα είχαν καμία αντίρρηση για την καθολική αντικατάσταση του πολιτικού συστήματος με κάτι άλλο.
Περιμένουμε τις εξελίξεις.