Δεν είναι μόνο ο υποψήφιος νόμος της (συν)επιμέλειας που χτυπάει τις γυναίκες και την μητρότητα, δεν είναι οι παρανοϊκές δικαστικές αποφάσεις στο εξωτερικό, που ελπίζω να μην παρθούν ποτέ στην Ελλάδα, που απαγορεύουν σε εν διαστάσει μητέρες να θηλάζουν το παιδί τους, επειδή ο σύζυγος που έχει συνεπιμέλεια δεν μπορεί να το θηλάσει.
Δεν είναι μόνο το ότι διδάσκουν στα κορίτσια μας να είναι αγοροκόριτσα και στα αγόρια μας να είναι θηλυπρεπή. Δεν είναι ο νόμος που ορίζει ότι ανήλικα παιδιά στα 15 έχουν δικαίωμα να αλλάξουν φύλο.
Δεν είναι μόνο το ότι με ένα παράλογο τρόπο υπάρχει επαγγελματικός ρατσισμός στα ΜΜΕ κατά των λεγόμενων straight, αλλά και κατά των ομοφυλοφίλων “παλιάς κοπής”, υπέρ των θηλυπρεπών αγοριών.
Το κύριο πρόβλημα είναι η προσπάθεια που γίνεται να χαθεί η ανάγκη ύπαρξης της γυναίκας με την ιδιότητα της μάνας και του ατόμου που προσφέρει περίσσια θαλπωρή.
Η νέα τάξη πραγμάτων εδώ και ενενήντα χρόνια χτυπάει ξεκάθαρα και ανελέητα τις γυναίκες, αλλά εδώ και τριάντα χρόνια το έχει παρακάνει. Τα δέκα μάλιστα τελευταία χρόνια, θέλουν να εξαφανίσουν την έννοια της γυναίκας, ακόμη και της ομοφυλόφιλης. Θέλουν να εξαφανίσουν την γυναικεία φύση, γιατί αυτή είναι η φύση που γεννάει, που δίνει ανεξέλεγκτη ζωή και αυτά τα καθάρματα θέλουν να ελέγχουν τα πάντα, ακόμη και τις γεννήσεις.
Στον νέο κόσμο που ξεκάθαρα πλέον χτίζουν γύρω μας, οι γυναίκες δεν θα γεννούν παιδιά. Μόνο το κράτος θα δημιουργεί παιδιά για λογαριασμό του παγκόσμιου αφέντη. Παιδιά-ανθρώπους κατά παραγγελία, ικανούς για ότι θέλει ο παγκόσμιος αφέντης, δημιουργήματα της γενετικής μηχανικής και πάνω από όλα ΥΠΑΚΟΥΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ.
Ο κόσμος που έρχεται δεν έχει θέση για τις γυναίκες τις θηλυκές, αλλά μόνο τις ανδροπρεπείς, που δεν θα ονειρεύονται όπως κάποτε οικογένειες και παιδιά. Όπως δεν θα έχει θέση και για άνδρες με αρχηγικές επιδιώξεις, επιχειρηματικά και πολιτικά όνειρα.
Μόνο άβουλα γκρι όντα. Γκρί δούλους.
Κάθε ένας που συμμετέχει σε οποιαδήποτε διαδικασία που προωθεί τον νέο αυτό κόσμο είναι προδότης του ανθρωπίνου γένους. Θα μου πείτε αν κάνουμε τον λογαριασμό, οι προδότες είναι και οι περισσότεροι. Δεν αντιλέγω, αλλά αυτό είναι πρόβλημά τους.
Πέρασαν μήνες μέχρι να ξεσηκωθούν όλες (ευτυχώς) οι γυναικείες οργανώσεις κατά του νόμου της (συν)επιμέλειας. Δεν είδα όμως κανένα woman pride. Δεν είδα πουθενά στον κόσμο να φωνάζουν υπέρ της διατήρησης της γυναικείας θηλυκότητας και υπέρ των αληθινών δικαιωμάτων της γυναίκας. Με το lock down, και τα χιόνια, οι μάνες χάνουν τη δουλειά τους για να κρατήσουν τα παιδιά, ενώ ο πατέρας αφέντης (συνήθως) δεν κάνει να μην πάει στη δουλειά του και να καθίσει με το παιδί, γιατί δεν κάνει να την χάσει, ενώ η γυναίκα δεν έχει σημασία και αν μείνει άνεργη. Κοινωνίες υποκριτών που έστησε κράτη υποκριτών.
Δεν πρόκειται να κάνω προτάσεις και υποδείξεις υπέρ των γυναικών. Αυτός ο κόσμος, αυτό το κοινωνικό σύστημα και κυρίως αυτό που έρχεται με το νόμο περί κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας και την ΑΤΖΕΝΤΑ 2030, δεν διορθώνεται. Μόνο αφανίζεται και ξαναστήνεται από την αρχή. Όπως έχω ξαναγράψει, ο πλανήτης δεν χρειάζεται RESET αλλά FORMAT.
Με αγαλλίαση είδα ένα βίντεο που μου έστειλαν από ένα Σκωτσέζο, που το μοιράζομαι μαζί σας.
Δείτε και αυτό να φρίξετε