Η Ελλάδα, από την επανάσταση του ΄21 και μετά, έχει μία κακή συνήθεια.
Θέλει να πιστεύει ότι ζει σε ένα κόσμο όπου με ένα μαγικό τρόπο επιβάλλονται οι διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες.
Αυτό θέλουν να πιστεύουν και οι εκάστοτε δημόσιοι υπάλληλοι (βουλευτές και υπουργοί) και μάλιστα προσωρινοί συμβασιούχοι, που αποτελούν την όποια ελληνική κυβέρνηση και το όποιο υπουργικό συμβούλιο, που είναι άτομα χωρίς πραγματική ισχύ.
Έτσι εθελοτυφλούν πάντοτε οι κυβερνήσεις και κάνουν πως δεν βλέπουν, ότι ανέκαθεν το όποιο δίκιο σου επιβάλλονταν δια των όπλων και δια των όπλων έπαιρνες αυτό που τυχόν ήθελες.
Αυτός είναι ο πλανήτης στον οποίο ζούμε και καλά θα κάνει ο σοφός λαός να το θυμάται. Η αδυναμία του ελληνικού λαού να συμμετάσχει στην αλήθεια που διαμορφώνει την καθημερινότητά του, τον κάνει να ζει σε ένα ουτοπικό κόσμο.
Ο ελληνικός λαός δεν παίρνει ούτως ή άλλως αποφάσεις για οτιδήποτε, ούτε αποφασίζει για το μέλλον του, αλλά τουλάχιστον θα μπορούσε να ανέχεται να ακούει την αλήθεια και λαμβάνει γνώση των πραγματικών συνθηκών, που αναγκάζουν τους όποιους συμβασιούχους δημοσίους υπαλλήλους που αποτελούν την κυβέρνησή του, να παίρνουν τις αποφάσεις τους, αντί να ζει σε ένα κόσμο εξωπραγματικό παριστάνοντας τον αιθεροβάμονα Δον Κιχώτη.
Οι κυβερνήσεις αποτελούνται λοιπόν από άτομα χωρίς πραγματική δύναμη και το ότι κατορθώνει να συνεχίσει να υπάρχει αυτό το κράτος θεωρώ ότι είναι ένα επίτευγμα, διότι οι όποιοι κυβερνώντες χωρίς πραγματική εξουσία, όπως σωστά είχε πει ο Τσίπρας, αγωνίζονται να διαιωνίσουν το άρρωστο σύστημα που κυβερνά τη χώρα, όπως και την όποια χώρα σε παγκόσμια κλίμακα.
Απέναντί μας έχουμε ένα ηγέτη, τον Ερντογάν, που στην Τουρκία έχει πραγματική εξουσία. Αυτό είναι μειονέκτημα για τον όποιο Έλληνα πρωθυπουργό, που δεν έχει εξουσία στον τόπο του και αν έχει μερική εξουσία, είναι προσωρινή και την διατηρεί με την ψυχή στο στόμα, κατά τη διάρκεια της μικρής θητείας του, αφού ο σοφός λαός, θέλει μόνο να περνάει καλά και δεν ενδιαφέρεται ποτέ για την αλήθεια και την πραγματικότητα, που οδηγεί στη λήψη των όποιων αποφάσεων.
Έτσι η όποια κυβέρνηση στην Ελλάδα, παίρνει αποφάσεις στο παρασκήνιο, αντιμετωπίζοντας τους σκληρούς οικονομικούς παράγοντες του εσωτερικού και του εξωτερικού, τις αρρωστημένες επιβολές και τα βίτσια της νέας τάξης που θέλει να αλλάξει δια παρανοϊκών νόμων και διατάξεων την ίδια τη φύση των ανθρώπων, κάνοντας τους άνδρες γυναίκες και τις γυναίκες άνδρες, διαλύοντας τον πυρήνα των κοινωνιών που είναι η οικογένεια και μέσα σε όλα έχει να αντιμετωπίσει παραμυθιάζοντάς τον (αναγκαστικά) και τον σοφό λαό, που δεν θέλει να του χαλάνε τη ζαχαρένια του και δεν επιθυμεί να ξέρει καμία λεπτομέρεια για όλα αυτά.
Και η ζωή συνεχίζεται…………